Bu durumdan en çok etkilenenler ise her zaman olduğu gibi çocukları oluyor. Okul çağındaki çocuklar da eğitimlerini yarıda bırakarak mecburen aileleri ile yaylalara göç etmek zorunda kalıyor.
Göçerler yaylalarda ekim ayına kadar kalıyor. Dolayısıyla her yıl çocuklar yaklaşık bir ay okula geç başlıyor, okulu iki ay erken bırakmak zorunda kalıyor. Her göçer, çadırını kuracağı yeri ve hayvanlarını otlatacağı bölgeyi önceden kiralıyor. Kiralar 750 lira ile 4 bin lira arasıda değişiyor.
Bölgeye ilk gelen göçerlerden biri Diyarbakırlı Demirbilek ailesi. Okulunu ilk terk eden ise Edip, Mizgin ve Mehmet Demirbilek kardeşler. Diyarbakır’ın Huzurevler Mahallesi’nde oturan Seytan Demirbilek, ailesiyle birlikte her yıl bölgeye geldiğini belirtti. Yağmurun bu yıl fazla yağdığını ifade eden Demirbilek, yağmurdan coşan dereler nedeniyle kiraladıkları bölgeye ulaşamadıklarını kaydetti. Seytan Demirbilek, her yıl sadece Şenyayla Yaylası’na gelen göçerlerin yaklaşık 65 çocuğunun okulu bırakmak zorunda kaldığını söyledi.
Demirbilek, “Bu yıl 170 koyun borç aldım. Hayvan fiyatlarının yükselmesi bizi zorda bıraktı. Ama bu dönem otlar fazla, yayladan verim alabileceğimi düşüyorum. Yayla yeri için de 2 bin lira ödedim. Biz çocuklarımızı mecburen yanımızda getiriyoruz nereye teslim edebiliriz ki? Bizim durumuz iyi olsaydı 5-6 ay dağlarda kalmazdık. Çocuklarımızı okuldan aldırmazdık. Biz de çocuklarımızın okumasını istiyoruz.” diye konuştu.
Diyarbakır-Kulp- Muş anayolunun hemen kenarına çadırlarını kurmak zorunda kaldıklarını belirten 7 çocuk annesi Remziye Demirbilek ise her yıl bu şekilde yaylalara geldikleri için 4 çocuğunu okuldan alarak eğitimlerine son vermek zorunda kaldıklarını ifade etti.
Geriye kalan üç çocuğunun okula devam ettiğini kaydeden anne Demirbilek, çocuklarını okutmak için çaba gösterdiğini ancak elinden bir şey gelmediğini aktardı.
Remziye Demirbilek, “Biz de düzenli bir hayatımızın olmasını, çocuklarımızın okula gitmesini istiyoruz. Ancak hayatımızı bu şekilde sürdürmek zorundayız.” şeklinde konuştu.
