Muş ve çevresi halk edebiyatının genelinde gözlendiği gibi, bu edebiyatın önemli bir unsuru olan deyimlerde de mahalli ağız özellikleri hakimdir. Mahalli deyimler genellikle kişilik ve davranış özelliklerini güçlü bir ifadeyle tanımlarlar.
Acep sosrat: Fiziki yapısı zamanından önce bozulan kimselere denir.
Atta, karın, erkekte bırın
Başimin edusi: Başimin belasi
Bet bet konuşme: Abuk subuk konuşma
Beradayi beradayi konuşma: boş boş konuşma
Bızot oldi: Kızgın ve sinirli insanlara denir.
Beteşe: Çirkin olanlara denir.
Çarçur etme: Müsrüflük yapma
Behemt düştüm: Mecalsiz düşmek.
Cazu bire: Yağcılık yapan
Çort çort konişme: Densiz konuşan
Çeperin şik şikiyle öyner: Hafif meşrepler için söylenir.
Çaroğ ağızlı: Büyük ağızlı
Çarız: Yağcı
Dehre bırınlı: Büyük burunlu
Dıral avrat: Tembel kadın
Dırtdıre dızman: Irice
Dol dol gezer: Boş gezer
Dıbığer: Dağınık
Gadana: İri yapılı
Gorbegor olesen: Ölesin (Sık sık mezar değiştir)
Koganeloğ etme: Döneklik etme
Kılımboz gibi adam: Şekerpancarina benzeyen
Kıjıldeme: Bağırma
Kokozlanme: horozlanma
Koçek taşi: Yerinden kıpırdamayan
Kırcom olmiş: Sakızgibi yapışkan
Kırmıl olmiş: başa bela olan
Katekulle etme: dalavereci
Hopnan kopun arasında kaldım: iki şeyin -iki kişinin- arasinda kaldim veya çeşitli sorunlar arasinda kalip bir şey yapamayan
Kurt kurt etme:konuşmasi ugursuz sayilan kişilere söylenir
Mırdar: Pis
Mıtrıp: Cimri (Çingene)
Rutçiksiz herif: Suratsız adam
Sukumsuz: Yüzsüz
Sisger olmuş: Yağışın ara vermesi veya ağrının dinmesi
Pırpıter olmiş: Çok zayıflar için söylenir”Şillor dodag”:Dudağı etli alonlara söylenir
Tulle: Yeni yetişen gençlere söylenir”
Oyağş: İyi olmuş
Yer bebecügi: Çok bilmiş,kisa boylulara denir
Zırboge: İri yapılı ve çok yiyen adama denir.