Necmiye nine; köyümüzün adı temize çıksın

1991 yıllarında köylerinden İstanbul’a çalışmaya giden gençlerin PKK Terör Örgütüne katılmasının ardından, köylerinin isminin kötüye çıktığını belirten Teknedüzü Köyünde yaşayan Necmiye Aydoğdu (67) artık köylerinin isminin temize çıkmasını istiyor. 50 yıl önce başka bir köyden Teknedüzü köyüne gelin gelen Necmiye Aydoğdu, eşini 30 yıl önce kaybetmiş. Henuz 27 yaşında iken yalnız kalan Necmiye Aydoğdu 2’sı kız 5 çocuğu ile yaşam mücadelesi içine girmiş. Eşinin ölmesinin ardından evlenmeyen ve beş çocuğuna hem anne, hem de baba olan Necmiye Aydoğdu tüm çocuklarını okutmayı başarmış. Bir çocuğu öğretmen, bir çocuğu Mühendis olan Necmiye Aydoğdu iki kızının eğitimini aldırdıktan sonra, evlendirmiş. Teknedüzü Köyünde en büyük oğlu ile birlikte yaşamaya devam eden Necmiye Aydoğdu, artık köylerinin isminin terörle anılmasını istemiyor.
VALİ GÖRMEK İSTİYORUM
50 yıl önce geldiği asırlık Köyde yaşam mücadelesi verdiğini belirten Necmiye Aydoğdu “ Eşimin vefatından sonra, bir çocuğum daha vardı oda öldü. Onun ardından beş çocukla dul olarak bu köyde kaldım. 50 yıldan buyana bu köydeyim. Köyümüz çok gözel bir yerdir. Fakat 1990’lı yıllarda köyümüzden İstanbul’a çalışmak için giden 6 genç kandırılarak PKK Terör Örgütüne katılmış. Bunlar çocuktular kandırılmıştılar. Kafaları boştu. Kim ne dedi ise onu dinlemiştiler. Bu çocukların dağa çıkmasının ardından köyümüzün adı lekelendi. O günden bu yana o gençlerin sıkıntısını biz köylüler çektik. Dağa çıkan altı genç ve olayların büyümesi sonrasında, yaylalarımıza çıkışımız yasaklandı. O zaman güvenlik güçleri yaylarımızda bulunan barınaklarımızı, evlerimizi yakıp yıktı. Onun ardından yaylara çıkışımız yasaklandı. Köyümüz iyiden iyiye o zamanlarda göç etmeye başladı. 80 hane olan köy nüfusu, 25 haneye düştü. Köyümüz terörle birlikte anılmaya başlandı. Bu nedenle köyümüze bugüne kadar hiçbir gün bir yetkili gelmedi. Köyümüze 50 yıldan buyana geçtiğimiz yıl sadece ilçe kaymakamı sergi açılışına geldi. Bizler anayız, o zaman gençler bir hata yaptı. Kafaları boştu aldandılar, dağa çıktılar ve bunun bedelini canlarını kaybederek ödediler. O zaman dağa çıkan altı genç öldürüldü ve köy mezarlığına defnedildi. Altı genç bedelini ödedi, fakat biz halen bedel ödemeye devam ediyoruz” dedi.  
ANALAR AĞLAMASIN
Necmiye Aydoğdu “Yaylalara çıkışın yasaklanmasının ardından köydeki hayvan sayısı birden düştü. Çünkü bizler hayvancılığı yaylada yapıyoruz. Köyümüzün hayvanına yetecek bir meramız yok. Mera olmayınca köylüler hayvanlarını satıp, başka illere göç ettiler. Yaklaşık 15 yıl bizler yaylaya çıkmadık. Yaylaların açılmasının ardından, yayladaki barınakların yakılması nedeniyle kimse oraya gitmek istemedi. Bunun ardından köylü çoban tutarak hayvancılık yapmaya başladı. Tabi yine burada kadınlara büyük iş düştü. Her zaman çilenin büyüğünü kadınlar çekmiştir ve çekmeye devam ediyor. Hayvanların yaylaya çıkışının ardından kadınlar günde iki kez at sırtında yaylaya gitmek zorunda kaldı. Yaylaya giderek hayvan sağan kadınlar, yine at sırtında evlerine dönüp ev işleri ile uğraştılar. At sırtında yaylaya giden kadınlarımızın en büyük sorunu ise yayla yolunun taşlı olması. Bu köye hiçbir yetkilinin gelmemesi nedeniyle yayla yolumuz hep taşlı kaldı. Bu nedenle yaylaya at sırtında giden birçok kadın düşerek, kolunu kırdı, bacağını kırdı…
Tabi bizler yıllarca bu sorunları yaşadık. Bu dertlerle mücadele etmek zorunda kaldık. Ta o zaman dağa çıkan altı gencin bedelini bu günlere kadar ödedik, ödüyoruz. Bizim köyümüz devlete düşman bir köy değildir. Bizim çocuklarımız da askere gidiyor, bizler de milli maçlarda heyecanlanıyoruz, Türkiye’nin galibiyeti ile seviniyoruz. Fakat biz unutulduk. Köyümüz bir çok gazetede, televizyonda sesini duyurdu” dedi. Muş Ovası Gazetesi