Türk Telekom Muş İl Yöneticisi Nihat Kaya bayram kutlama mesajı yerine kitap göndererek farklı bir bayramlaşma örneği sergiledi. Bayramlaşmada kutlama mesajı yerine kitap göndermeyi tercih eden Nihat Kaya, Vali Erdoğan Bektaş’ın öneri ve tavsiyelerini dikkate aldıklarını ve kitap okumaya teşvik için farklı bir uygulama olduğunu söyledi.
Grigory Petrov’un yazdığı “Beyaz Zambaklar Ülkesinde” adlı kitabı Türkçeye İsmail Eren çevirmiş. Bayram dolayısıyla 200 adet kitap dağıtan Nihat Kaya, kitabı gönderdiği kişilerin bayramını kutlayıp şu notu yazmış: “Muş Valimiz Sayın Erdoğan Bektaş’ın ‘kitap hediye daha iyi olur’ mesajlarında değer bulduk; uyguladık”.
Türk Telekom Muş İl Yöneticisi Nihat Kaya daha önce www.mus.gen.tr adlı sitede yayınlanan “Finlandiya ya da Muş” adlı yazıyı kitapla beraber göndermeyi ihmal etmiyor. Hem kitap okumaya teşvik etmek amacıyla böyle bir farklılık yaptığını kaydeden Nihat Kaya hem de kitapta söz konusu gelişmenin Muş için olması için gerekli hassasiyetin olabileceğine ihtimal verdiğini kaydediyor.
Nihat Kaya’nı kitap ile beraber gönderdiği ve daha önce yayımlanan Finlandiya ya da Muş adlı yazısı aşağıya çıkartılmıştır:
“Ne alaka diyeceğiniz var biliyorum.. Ya da Finlandiya’yı görüp de Muş ile kıyaslayacak diyesiniz de olabilir..
Alaka var evet, ama gördüğümden değil.. Ateşin el yaktığını, acıttığını anlamak için ve hatta yeniden ispat için illaki başka yerlere gitmeye gerek var mı?.. Acının insan için olduğunu, doğrunun ya da yanlışın insanlık için olduğunu idrak için de aynı şey..
Alakası ise son günlerden okuduğum bir kitaptan.. Adı, Beyaz Zambaklar Ülkesinde.. Yazar Gregory PETROV.. Bir Rus..
Yazar PETROV’un da hayranlığını çeken 1800’lü yıllarda yaklaşık 2 milyon nüfuslu Fin halkının bilinçlenme tarzıdır..
Kuzeyin bu sert iklimli ülkesi 1917 Rus İhtilali’ne kadar hiç bağımsız bile olmamış.. Sürekli komşuları İsveç ya da Rusya’nın egemenliğinde kalan bir ülke..
İklim sürekli kış iklimi ve sislidir.. Yılın 1-2 ayı dışında soğuk ve don hakimdir.. Tarım çok zor şartlarda yapılır.. Bir çok alanı çıplak granit kayalardan ibarettir.. Diğer yerleri alçak ve bataklıktır ki, Finliler kendilerine “Suomi” diye tanımlarlar.. Bu kelime “bataklık arazi” demektir..
Kısaca Gregory PETROV’un anlattığı Finlandiya işte böyle bir ülke.. Bağımsızlık yok.. Geçmişlerinden gurur duyulacak bir “şanlı tarih” yok.. Irkçılık kokacak bir destanları yok.. Aç, sefil, biilaç bir toplum..
İşte tam bu dönemde Snelman (1806-1881) diye bir öğretmen ortaya çıkar.. Bir önder.. Bir kahraman.. Bir rehber.. Bir gönül ve dava adamı.. Kendini milletine adayan bir eğitmen.. Milleti adına.. Şan, şöhret, maddiyat ya da makam uğruna değil.. İnsanı ve hatta insanlık uğruna..
Bu halk öğretmeni, din adamları, doktorlar ve memurlarla oluşturdukları gönüllü grupla, yaz-kış demeden tüm ülkeyi köy köy dolaşırlar; yazarlar, eğitirler, anlatırlar.. Yıllarca bıkmadan..
Kısaca anlattıkları ise şu: “Ne zaman bizim küçük milletimiz, kendi büyük komşularından daha yüksek bir medeniyete sahip olursa, o zaman tehlike giderilmiştir.”
Kitapta yazar PETROV sık sık uğradığı bu ülkedeki anılarını çok çarpıcı bir ayrıntılarla ifade ediyor..Bunlar öylesine ayrıntılar ki, bizim gibi toplum ve hatta devletlere, milletlere derslerle dolu ayrıntılar..
Tümünü buraya alsam benim de yeni bir kitap yapmam demek.. Ama bana en ilginç gelen Finliler’in o zamanki iki yönü.. Snelman’ın tespitleri aynen şöyle..
Biri, “.. kızdıkları zaman söverler; birbirlerini severken ve överken de söverlerdi… Anne-babaya, dine, güneş ve aya karşı en ağır küfürler yağdırırlardı..” diye tanımlanması ; diğeri, “.. Babalar geceleri de geç vakitlere kadar kahvehanelerde ve kulüplerde oturmak ve iskambil oynamakla geçirirler..” denmesidir..
Şimdi o anki Finliler yerine bizim ülkeyi koyalım.. Hatta bizim Muş’u koyalım.. Sizce bir fark var mı? Şimdi attığım yazının başlığı sizce de uymadı mı?
Bizim ilimizde de gençler, çocuklar ve hatta büyükler.. Hitapları, sevmeleri, yermeleri, seslenmeleri, kavgaları baştan başa sin-kaflı değil mi?..
Tıpkı onlarınki gibi, anne-babaya, namusa, ırza, kutsala, dine, kitaba.. Galiz laflar ve sefilce küfürler.. Değil mi?
Benzer şekilde, kahvehanelerimiz tıklım tıklım değil mi? Ve hatta kahveler taşıp yollara, kaldırımlara kadar işgaliyet yok mu? Ne bir kitap okuma, ne bir çocukla ilgilenme..
Varsa yoksa güncel kirli siyaset, ucuz spor, futbol veya mahalle dedikodusu.. O da seviyesizce küfürlerle bulandırılmış halde..
Beyaz Zambaklar Ülkesinde’yi okuyıunca sık sık sorduğum oldu.. Bu adam bizi mi anlatıyor yoksa diye..
Sorunlar aynı evet.. Biri Fin-land; diğeri Muş-land.. Ama onların ülkesi, Snelmanlar sayesinde bugünkü dünyanın en zengin ülkelerinden biri oldu.. Onurlu, şahsiyetli, mutlu, huzurlu ve seviyeli müreffeh bir ülke..
Acaba bizim Snelmanlar kim olacak? Ve nasıl yapacak? Yoksa bu batak zihniyet bizim ebedi kaderimiz mi olacak?
Bu kitabı herkes, her öğretmen, her yönetici, her düşünce sahibi okumalı, okutmalı..”
Muşun Sesi Gazetesi
