Hayata tutunmaya çalışıyorlar

Aylar önce haberini yaptığımız cam bebeklerin aileleri destek bekliyor. Cam bebekler hayata tutunmaya çalışıyorlar. Kayhan ve Erhan Oran kardeşlerin, 4 çocuğunun, en ufak bir çarpma ve düşmede kemikleri kırılıyor. Düşüp kollarını, bacaklarını kıracaklar diye, çocuklar yürümüyor. Merkeze bağlı Muratgören Köyünde ikamet eden Kayhan ve Erhan Oran kardeşlerin cam çocukları, en ufak bir düşme ve çarpmada kemikleri kırılıyor. Sürekli olarak tedavileri için Elazığ’a gidip gelen Oran ailesi canından bezmiş durumda. Kayhan ve Erhan Oran kardeşler, çocukların başından ayrılamadıkları için herhangi bir işte de çalışamıyorlar. 37 yaşındaki Kayhan Oran’ın, 8 çocuğundan Tülay (7) ve Güneş (2) halk dilinde cam bebek denilen hastalıkla savaşıyor. 8 aylık Arafat’ın da, aynı hastalığın belirtilerini taşıdığı endişesi taşınıyor. 6 çocuk babası Erhan Oran’ın da Rabia (3) ve Rojda (5) çocukları da aynı hastalığı taşıyor. 7 yaşındaki Tülay’ı, babası kucağında okula götürüp getiriyor. Cam bebek hastalığına yakalanan çocuklar, en ufak çarpma ve düşmede kemikleri kırıldığı için, çocukların sokakta oynamalarına izin verilmiyor. Çocukların evde de gezmeleri yasak. Her an düşecek endişesiyle, çocuklar ya kucakta taşınıyor, ya da sürekli oturuyorlar. Kayhan Oran: “Ben sürekli çocuklarımı Elazığ’a götürüp getiriyorum. Bir ayağı ameliyat edilen, platin takılan çocuğumun, bir ayağı alçıya alındığında, diğer ayağına da aynı işlem yapılması için sürekli Elazığ’a hastaneye gidip geliyorum. Biz iki kardeşimizin çocukları böyle. Çocuklar böyle olunca, bizler de birkaç iş değiştirdik. Şu anda çalışmıyoruz. Çünkü çocuklara bakıyoruz. En azından biz kardeşlerden birine devlet iş verirse, diğer kardeş de çocuklarla ilgilenir. Birçok Üniversite Hastanesine götürdük. İki ayda bir iğneleri var, iğnelerini yaptırıyoruz. Çocuğumun bir bacağı kırıldığında ameliyat edip platin takıyorlar. O bacak daha iyileşmeden, diğer bir yeri kırılıyor” dedi. Anne Şefika Oran: “Bunlar cam bebek. Hiçbir işimizi yapamıyoruz. Sürekli çocuklarla ilgileniyoruz. Okula giden çocuğumuzu, kucağımızda götürüp getiriyoruz. Öğretmenin sürekli gözü onda oluyor. Çocuklar yürümüyor. Çünkü, yürüdüklerinde bir yere çarparlarsa veya düşerlerse hemen bir yerleri kırılıyor” dedi. Erhan Oran: “Biz iş istiyoruz. En azından bana veya kardeşime bir iş imkanı verilse, kardeşlerden biri çocuklarla, diğeri işle ilgilenir. Bu durumda evden ayrılamıyoruz. Yeşil kartımız olmasına rağmen, çok paramız gidiyor. Bir platinin maliyeti 5 bin TL.’ye yakın. 25 gün içinde, 4 çocuğu birkaç sefer Elazığ’a götürdük. Zor durumdayız” dedi. Muş Ovası Gazetesi